beurshandelaar.
iemand die voor zijn beroep aandelen, obligaties en opties koopt en verkoopt op de beurs, voor eigen rekening en risico of in opdracht van beleggers; beurshandelaar.
Voorbeelden:
Beleggen betekent dat u geld stopt in een product, waarvan u hoopt dat het in waarde stijgt en het liefst snel. Zo kunt u bijvoorbeeld beleggen in aandelen, opties en obligaties. Tezamen worden dat effecten genoemd. U kunt beleggingsproducten kopen bij een effectenhandelaar.
http://www.deombudsman.nl/tags/obligaties, 2009
Effectenhandelaar [...]. Omschrijving. Verzorgt voor eigen rekening of in opdracht van klanten de aankoop of verkoop van effecten (opties, aandelen en futures). De beurshandel is volledig geautomatiseerd en verloopt via computers. Voorbeelden van werkzaamheden: probeert effecten tegen een lage koers aan te kopen en tegen een hogere koers te verkopen en daardoor winst te behalen, maakt technische analyses van en technische rapportages over beurskoersen, houdt koersinformatie en halfjaarcijfers en winstwaarschuwingen van bedrijven bij en volgt financieel-economische ontwikkelingen.
https://www.werk.nl/portal/page/portal/werk_nl/werknemer/meer_weten/werktraject/beroepen_gericht_zoeken/zoekresultaat/beroepsdetail?1=1&occupationID=1000408768, 2009
Controle van de effectenhandelaren van een bank valt niet rechtstreeks onder de toezichthoudende rol van de centrale bank.
NRC, 1993
Op de Amsterdamse effectenbeurs zal met hemelvaartsdag gewoon worden gehandeld. Tot dusver hadden de beurshandelaren, net als het overgrote deel van Nederland, dan een vrije dag. Met ingang van volgend jaar is ook Koninginnedag geen vrije dag meer voor effectenhandelaren. Volgens een woordvoerster van de beurs is dat noodzakelijk voor de verdere integratie van de Amsterdamse effectenbeurs in de fusiebeurs Euronext, een samenwerkingsverband met de beurzen van Brussel en Parijs.
http://oud.refdag.nl/econ/010519econ05.html
Barings ging ten onder aan de ongewettigde handel in futures op de Japanse aandelenindex door zijn effectenhandelaar Nick Leeson.
De Standaard, 1996
