cultuur waarin gestreefd wordt naar compromissen.
cultuur waarin tot het uiterste gestreefd wordt naar het bereiken van compromissen; cultuur waarin discussie en onenigheid zoveel mogelijk vermeden worden en waarin altijd wordt gestreefd naar het bereiken van een compromis, dat daardoor vaak als kleurloos en nietszeggend wordt beschouwd.
Voorbeelden:
Zou het niet kunnen dat het eindeloze Belgische dispuut met zijn vele afkoopmomenten en zijn uitgesponnen compromiscultuur zozeer weegt, zoveel energie, tijd en geld opslorpt dat er geen aandacht meer is voor de rest?
De Standaard, 1996
Iedereen weet dat de kans groot is dat het ontslagrecht wordt aangepakt, de WW verkort, de AOW versoberd, de zorg duurder en de hypotheekrenteaftrek beperkt. De overheid kan het allemaal niet meer betalen, dus burgers moeten zelf in de buidel tasten. Veel partijen staan de bovenstaande maatregelen voor en door de compromiscultuur weet iedereen dat al deze maatregelen dus vroeg of laat werkelijkheid worden. PVV of geen PVV.
http://dejaap.nl/2012/04/27/achter-de-pvv-39-onvoorspelbare-kiezers-onvoorspelbare-verkiezingen/?wpmp_switcher=mobile, 27 april 2012
'De keuze van het bankbiljet symboliseert de gesteldheid van de Europese Unie', weet vormgever Jaap Drupsteen, ontwerper van het meest progressieve briefgeld ter wereld: dat van Nederland. Drupsteen: 'De gezichtloosheid en het weinig specifieke van de eurobiljetten duidt op een compromiscultuur.'
De Limburger, 30 augustus 2001
