soort compensatieslinger, uitgevonden door de Engelsman John Harrison in 1726. Het principe berust op het verschil in uitzetting tussen verschillende metalen; daarom is de slinger samengesteld uit een drietal stalen en een tweetal koperen staafjes, die d.m.v. horizontale verbindingsstukken aan elkaar zijn bevestigd.
Koper heeft een grotere uitzettingscoëfficiënt dan staal. De stalen staafjes zijn zodanig gemonteerd dat hun uitzetting van boven naar beneden verloopt. Bij de koperen staafjes gaat de uitzetting andersom. De hele uitzettingsketen verloopt aldus: via de twee buitenste (stalen) staafjes naar beneden, vandaar via de koperen staafjes terug naar boven en van de koperen staafjes via het middelste stalen staafje naar de slingerschijf. Aldus wordt de uitzetting van staal gecompenseerd met de grotere uitzetting van koper, zodat de slingerschijf niet van plaats verandert en de slingertijd constant blijft.
