(methode van reproduktie van en reliëf' behandelde onderdelen bij keramiek: de vochtige klei wordt daarbij geklopt en gerold tot een plak die vervolgens in een vorm wordt gedrukt, waarna de overtollige klei wordt weggesneden. Hierna Iaat men het voorwerp in de mal drogen, waardoor het ten gevolge van de hierbij optredende krimp van de wand loslaat.
In Europa werd de techniek vanaf het begin van de I8de eeuw toegepast: de vormen werden aanvankelijk van gebakken klei gemaakt, maar later ook van hout. albast of gips. In de jaren veertig van de I8de eeuw werden beeldjes in tweedelige vormen vervaardigd : als de twee helften hard waren geworden, werden ze op elkaar gelegd en met kies (een soort kleipasta) aan elkaar bevestigd.
