Sinds onheuglijke tijden is de hoorn van dierlijke afkomst (runderhoorn. olifantstand enz.) als drinkhoorn in gebruik geweest. Uit de middeleeuwen zijn talrijke drinkhoorns bewaard gebleven, waaronder zich ook bronzen exemplaren bevinden.
Zij werden evenals jachthoorns aan een riem over de schouder gedragen. In de meeste gevallen was de drinkhoorn echter een siervoorwerp. Een belangrijke plaats nam de drinkhoorn in als gilde- of schuttersbeker: deze zijn gevat in zilveren of verguld zilveren banden en d.m.v. een brede ring op een poot gemonteerd. Het montuur is vaak rijk versierd met graveer- of ciseleerwerk. In Nederland zijn verschillende drinkhoorns van dit genre bewaard gebleven. Na ca. 1550 komen gilde- of schuttersdrinkhoorns niet meer voor.
Daarnaast kent men de glazen drinkhoorns die reeds in de derde en vierde eeuw in het Rijnland in omloop waren. In de renaissance kwam in de Nederlanden het gebruik van glazen drinkhoorns weer in zwang.
