wandklok waarbij de vóórkant geheel en al in beslag genomen wordt door de ronde wijzerplaat (dial). Vroege klokken, rond 1770, hadden een verzilverde messing wijzerplaat met gegraveerde cijfers.
Na 1800 zijn de wijzerplaten in het algemeen wit met zwarte Romeinse cijfers; sommige dial clocks van voor 1860 hebben een bolle wijzerplaat. Zij werden voornamelijk gebruikt in scholen en kantoren. Een variant is de drop dial clock. waarbij onder de wijzerplaat een korte slingerkast is aangebracht.
