(1027-256 v.C.). tijdperk in de Chinese geschiedenis dat begint met de verovering van het Shang-rijk door krijgshaftige stammen uit Kanshou-Shensi. Het Chou-tijdperk valt feitelijk in drie perioden uiteen: de westelijke of neo-Chou-periode (1027-722 v.C.) met Chang-an als hoofdstad.
In deze periode zijn de culturele banden met het Shangrijk nog sterk. Tegen het eind van de periode ontstaat verdeeldheid en in 722 v.C. moet de koning zijn residentie verplaatsen naar het oostelijk gelegen Lo-i. De hierop volgende oostelijke of midden-Chou-periode staat bekend als de tijd van de Lente-Herfst-annalen, een door historici geïntroduceerde term die betrekking heeft op de voornaamste bron over deze periode, nl. een kroniek die door een speciale kaste hofgeleerden van jaar tot jaar werd bijgehouden. In deze tijd ontstaan sterke culturele tradities, gepaard gaande met een uitbreiding van sociale klassen naar feodaal model. Het groeiend prestige van de hofgeleerden verdringt de priesters naar het tweede plan. Er wordt duidelijk gezocht naar nieuwe wegen en oplossingen op sociaal en politiek terrein.
De beroemde filosofen Lao Tse en Kon Fu Tse (Confucius) leefden in deze tijd. De laatste periode, laat-Chou (481-221 v.C.) is een tijd van verval, bekend als de tijd van de strijdende staten. waarin de meer dan twintig afzonderlijke staten onafgebroken in een hegemoniestrijd gewikkeld waren. Ten slotte slaagde de noordwestelijke staat Ch'in erin alle staten aan zich te onderwerpen: in 256 v.C. werd de Chou-hoofdstad veroverd en in 221 v.C. het hete rijk politiek en militair verenigd. Daarmee was de periode van de Chou-dynastie ten einde en brak de periode van de Ch'in-dynastie aan. Als kunstvoortbrengselen uit de Chou-periode kent men zeer fraai bronzen offervaatwerk en aardewerk met een grijze, lichtgele tot rode scherf dat de invloed van het bronzen vaatwerk verraadt. Vrijwel zeker is dat het gebruik om aan de dode ming chi (grafgeschenken) mee te geven uil deze tijd stamt. De Chou-vorsten schaften namelijk mensenoffers af en het lijkt aannemelijk dat de ming chi daarvoor in de plaats kwamen.
