De ontslagvergoeding is een vergoeding van de werkgever aan de werknemer om de gevolgen van een ontslag te verzachten.
Het is een vergoeding naast en boven hetgeen bij einde dienstverband betaald moet worden op grond van het dienstverband. Dat is het normale loon, de nog niet betaalde vakantietoeslag, de nog niet betaalde loonbestanddelen zoals overwerk en het tegoed aan vrijetijdsrechten.
Ontslagvergoedingen kunnen bepaald zijn in sociale plannen die vakbonden met werkgevers afsluiten om de gevolgen van een reorganisatie op te vangen. Ook werden ontslagvergoedingen bepaald door kantonrechters bij ontbindingszaken. De rekenformules die daarbij werden toegepast, werd in het algemeen de kantonrechtsformule genoemd. Sinds 1 juli 2015 is er een wettelijke ontslagvergoeding, die geldt bij beëindigingen van dienstverbanden die langer dan 2 jaar hebben geduurd in initiatief van de werkgever. Die wettelijke ontslagvergoeding wordt versluierend transitievergoeding genoemd. De twee jaar-drempel is bewerkstelligd door de werkgeversorganisaties met als belangrijke aanjager de uitzendbureaus. Vakbonden zijn tegen de drempel, omdat die ongelijke behandeling betekent en bewerkstelligt dat dienstverbanden korter duren dan 2 jaar.
