Een troubadour was een middeleeuwse dichter-zanger, vooral uit Zuid-Frankrijk, die liederen schreef en zong over liefde, heldendom en het leven aan het hof. Troubadours waren actief in de 11e tot 13e eeuw.
Ze componeerden en zongen vaak in het Occitaans, een oude Zuid-Franse taal. Hun thema’s draaiden vaak om hoofse liefde (een edele, vaak onbereikbare liefde) en ridderlijkheid.
Net als minstrelen reisden ze soms van kasteel naar kasteel, maar troubadours waren meestal van hogere komaf of werkten in dienst van edelen.
Tegenwoordig wordt het woord ook gebruikt voor singer-songwriters met poëtische teksten, bijvoorbeeld:
"Boudewijn de Groot is een Nederlandse troubadour."
Dus: een troubadour is eigenlijk een soort middeleeuwse muzikale dichter.
