Het Marshallplan, ook bekend als het European Recovery Program (ERP), was een Amerikaans initiatief dat na de Tweede Wereldoorlog werd gelanceerd om Europa te helpen bij de wederopbouw van de door oorlog verwoeste economieën. Het plan werd genoemd naar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken George C. Marshall, die het in juni 1947 in een toespraak aan de Harvard Universiteit voorstelde.
Het Marshallplan voorzag in financiële steun en economische hulp aan Europese landen om hen te helpen hun infrastructuur te herstellen, de productie te stimuleren, in voedsel en andere basisbehoeften te voorzien, en de handel te bevorderen. Het werd gezien als een manier om de invloed van het communisme in Europa tegen te gaan door het bieden van economische stabiliteit en welvaart.
Van 1948 tot 1952 ontvingen 16 Europese landen, waaronder West-Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Italië en Nederland, financiële hulp ter waarde van ongeveer $13 miljard (ongeveer $130 miljard in huidige waarde). Het Marshallplan wordt vaak beschouwd als een van de meest succesvolle voorbeelden van economische hulp en wederopbouw in de geschiedenis, omdat het bijdroeg aan het herstel van de Europese economieën en de versterking van de trans-Atlantische banden tussen de Verenigde Staten en Europa.
