Dysartrie is een medische term die verwijst naar een spraakstoornis veroorzaakt door schade aan de spieren of zenuwen die betrokken zijn bij spraak. Het probleem ligt niet in het begrijpen of vormen van taal (zoals bij afasie), maar in het fysiek uitspreken van woorden.
Dysartrie ontstaat door beschadiging of aandoeningen in het zenuwstelsel of de spraakspieren, zoals:
- een beroerte (CVA);
- ziekten zoals Parkinson, ALS of multiple sclerose;
- hersenletsel;
- intoxicatie door alcohol of medicijnen.
Symptomen zijn:
- onduidelijke of vertraagde spraak;
- een monotoon, nasaal, schor of zwak stemgeluid;
- moeite met articuleren van woorden;
- problemen met ademhaling tijdens het spreken.
Behandeling kan bestaan uit:
* Logopedie: Voor spraaktraining en verbetering van articulatie.
* Aanpassingen in communicatie: Zoals het gebruik van hulpmiddelen of kortere zinnen.
* Onderliggende oorzaak behandelen: Indien mogelijk, bijvoorbeeld bij een beroerte.
Dysartrie kan variëren van mild tot ernstig en heeft een grote impact op de communicatie en kwaliteit van leven.
