Kencombinatie

betekenis & definitie

(plantk. ) Combinatie van soorten, die kenmerkend is voor een bepaald plantengezelschap, zonder dat één dier soorten op zichzelf als kensoort kan gelden. Het begrip is vooral van belang voor het karakteriseren van cultuurgezelschappen, zoals bemeste graslanden en cultuurbossen; maar ook voor kortstondige, doch in het landschap belangrijke stadia in meer natuurlijke vegetaties.