Voor de bepaling van de windsterkte dienen rotatie- en druk-anemometers. De eerste hebben gewoonlijk 3 of 4 holle halve bollen, mot stangen aan de draaiingsas verbonden.
Door een electrisch contact na een bepaald aantal omwentelingen wordt de afgelegde windweg aangegeven, ook wel met een telwerk. Een klein model wordt als hand-a. gebruikt. De druk-a. geven de winddruk aan, d.m.v. een z.g. drukplaat.Bij een ander type maakt men gebruik van het feit, dat de luchtdruk in een luchtstroming het grootst is op plaatsen, waar de snelheid het kleinst is en omgekeerd. Laat men de lucht in een buis blazen, die aan het tegenovergestelde einde gesloten is, dan ontslaat in deze buis een drukverhoging (de z.g. stuwdruk). Bij stroming om een verticale buis ontstaat aan de zijkanten, waar de luchtsnelheid het grootst is, een drukverlaging iele z.g. zuigdruk).
Men leidt de stuwdruk via een nauwe leiding onder een op water drijvende klok, terwijl de ruimte boven deze klok via een nauwe leiding verbonden wordt met de verticale buis, die aan de zijkanten van gaten is voorzien. Neemt nu de windsnelheid toe, dan stijgt de luchtdruk onder de klok en daalt deze er boven, zodat de klok zich naar boven verplaatst. Deze verplaatsing wordt via een schrijfpen op een roterende trommel geregistreerd. Voor het waarnemen van de windrichting dient een windvaan.