Het Fogg Behavior Model (FBM) is een model voor gedragsverandering, ontwikkeld door gedragswetenschapper B.J. Fogg. Het model stelt dat er drie elementen tegelijkertijd aanwezig moeten zijn om bepaald gedrag te bereiken: motivatie, bekwaamheid en een specifieke trigger.
Volgens Fogg zijn motivatie, bekwaamheid en triggers de belangrijkste componenten van gedrag van mensen. Zijn Fogg Behavior Model (FBM) stelt dat iemand pas beoogd gedrag gaat vertonen als diegene gemotiveerd is, in staat is om het gedrag uit te voeren en wordt getriggerd om het beoogde gedrag uit te voeren. Wordt het gedrag niet uitgevoerd, dan betekent dat dat minstens één van deze drie elementen niet aanwezig is.
Een hoge motivatie kan wel compenseren voor een lage bekwaamheid en andersom. Als bepaald gedrag heel moeilijk is (lage bekwaamheid), kan de bereidheid om het gedrag uit te voeren groter worden als er bijvoorbeeld een grotere beloning aan vast zit (hogere motivatie). En zo zal iemand met weinig motivatie het gedrag eerder gaan uitvoeren als het gemakkelijker wordt gemaakt (hogere bekwaamheid).
Het FBM onderscheidt drie soorten motivatoren:
- genot/pijn;
- hoop/angst;
- acceptatie/afwijzing.
Bij bekwaamheid beschouwt Fogg verschillende elementen van eenvoud: tijd, geld, lichamelijke en cognitieve inspanning, sociale acceptatie van het beoogd gedrag en in hoeverre het niet-routine gedrag is. Kort gezegd, hoe eenvoudiger het is om het beoogd gedrag uit te voeren, hoe groter de bereidheid.
Tot slot is er een trigger nodig, iets dat mensen aanzet om gedrag op dat moment te vertonen. Een trigger kan inspelen op motivatie, bijvoorbeeld een boodschap die hoop opwekt, of op bekwaamheid, bijvoorbeeld een kortingsactie. Als zowel motivatie als bekwaamheid hoog zijn, kan een signaal puur ter herinnering een effectieve trigger zijn.
