Algerije

betekenis & definitie

officiële naam Al-Djumhu-

oppervlakte riyya

al-Djaza'iriyya

al-Dimukra-

tiyya

al-Sha'biyya 2 381 741 km2

inwoners 18 666 000

hoofd stad Algiers

staatsvorm democrati-

staatshoofd sche

volksrepubliek

Chadli

reg. leider Benjedid

Mohammad

officiële taal bin Ahmed Abdelghani Arabisch

religies moslems

munteenheid Algerijnse

BNP/hoofd dinar

US$ 1 920

lid van VN, UNESCO,

UNCTAD, WHO, FAO, ILO, ECA, OAU, Arabische Liga, IMF, Wereldbank

Landschap en klimaat

Algerije ligt in Noordwest-Afrika aan de Middellandse Zee. Evenwijdig aan de kust loopt in Noord-Algerije een reeks bergketens, deel van het Atlasgebergte, Teil ge-

noemd. Zuidelijk van deze Tellketens ligt de Barbarijse Hoogvlakte, in het zuiden op haar beurt afgesloten door de Sahara-Atlas, waarna de Sahara begint. Het klimaat is van noord naar zuid dan ook in drie hoofdtypen te onderscheiden: Middellandse-Zeeklimaat, steppeklimaat en woestijnklimaat. De enige rivieren van betekenis zijn de Chéliff en de Mellègue.

Sociale gegevens

De bevolking bestaat vnl. uit Arabieren, Berbers en Toeareg en is voor 90% geconcentreerd in de Teil. Iets meer dan de helft van de totale bevolking leeft in steden, waarvan de grootste zijn: Algiers (1.800.000 inw.), Oran (500.000 inw.), Constantine (430.000 inw.) en Annaba (340.000 inw.).

Van de bevolking van 15 jaar en ouder kan 35% lezen en schrijven; universiteiten bevinden zich te Algiers, Oran en Constantine.

Economische gegevens

Algerije is rijk aan olie en gas, in 1955 in de noordelijke Sahara ontdekt. Dwars over de Atlasketens lopen pijpleidingen naar een aantal kustplaatsen, waar zich installaties bevinden die het aardgas vloeibaar maken. Verder bevat de bodem fosfaten en ijzer- en zinkertsen. Bron van inkomsten vormen ook het toerisme (van overheidswege gestimuleerd) en de landbouw. Algerije beschikt over een goede infrastructuur, vooral in de kuststreek. Bovendien bevinden zich in het hele land vliegveldjes.

De uitvoer bestaat vnl. uit grondstoffen als aardolie en aardgas, ertsen en landbouwprodukten (citrusvruchten, wijn). De invoer omvat o.a. industrieprodukten.

Geschiedenis

Na de prehistorie maakte het gebied deel uit van de grote beschavingen van de Middellandse Zee. In 647 kwamen de eerste Arabieren naar Noordwest-Afrika, dat in 720 volledig onderworpen was aan de islam, maar niet volledig gearabiseerd. Achtereenvolgens heersten er Arabische en Berberdynastieën, waarna het in in de 16e eeuw door de Turken bij het Osmaanse Rijk werd ingelijfd. In 1830 werd Algiers veroverd door Frankrijk (Algérie française). De hardhandig opgelegde verfransing deed een (oorspronkelijk cultureel en islamitisch gericht) Arabisch nationalisme ontstaan. De verschillende stromingen hiervan werden tijdens WO II door de gematigde Ferhat Abbas (geb. 1899) gebundeld in één nationaal program. Na de oorlog stond generaal De Gaulle een Algerijnse grondwet toe, maar de ca. 1 miljoen in Algerije wonende Europeanen verzetten zich ertegen. In 1954 werd het FLN (Front de Libération Nationale) opgericht, dat de strijd tegen Frankrijk begon. De van beide zijden met grote inzet gevoerde gevechten kostten in acht jaar wrede strijd ca. 250.000 slachtoffers.

Juli 1962 werd Algerije onafhankelijk, hoewel de OAS (Organisation de l'Armée Secrète), bestaande uit teleurgestelde militairen en Europeanen uit Algerije, zich nog enige tijd door terreurdaden tegen de afsplitsing verzette. De eerste president, Ferhat Abbas, werd in 1963 opgevolgd door Mohammed Ben Bella, aan wiens regering in 1965 een eind kwam door een staatsgreep van Houari Boumedienne.

In januari 1982 bracht president Chadli een paar kleine wijzigingen aan in zijn regering, die erop wezen dat de gematigde koers werd voortgezet. Radicalere elementen uit de tijd van Boumédienne werden vervangen door meer conservatieve, islamitische figuren. Een nog niet opgelost probleem is de vraag hoe Arabisch en islamitisch Algerije moet worden. Hierbij speelt met name de positie van de Berbers en van de vrouw een rol (Algerije kent geen gelijkheid voor de wet).

Het buitenlandse beleid werd nog duidelijker dan voorheen gericht op niet-gebondenheid. Hoewel de SU zo'n 2000 militaire adviseurs in het land heeft en wapens levert, is 's lands economie geheel op het Westen georiënteerd. De relaties met de VS zijn aanzienlijk verbeterd sinds de bemiddeling tussen de VS en Iran inzake de ambassadegijzelaars. Voorts bezocht Chadli in april belangrijke niet-gebonden landen tijdens zijn rondreis langs Joegoslavië, Koeweit, de Emiraten, India en China: de president hoopte weer meer eenheid te bewerkstelligen in de Derde Wereld.

Bij de in maart gehouden parlementsverkiezingen (opkomst 71,74%) behoorden alle kandidaten tot de FLN.

Het aantal zetels werd met 20 uitgebreid tot 281. Door bij de kandidatuur meer permanente partijleden naar voren te schuiven hoopte de partij wat meer controle te krijgen op de Kamer.