Angsthazen moeten Zaltbommel maar liever mijden, want op tal van plaatsen liggen gootspoken en andere monsters op de loer. De stenen engerds zijn aan de gevels bevestigd en beelden het beroep van de vroegere bewoners uit. Vroeger dachten de mensen dat de spoken hielpen om onheil te voorkomen.
Talloze kunstenaars lieten zich inspireren door bruggen. Vincent van Gogh bijvoorbeeld maakte de Pont de Langlois zo wereldberoemd, dat er nog elke dag (amateur-)kunstenaars hun ezel langs het smalle watertje opzetten om het miezerige ophaalbruggetje te vereeuwigen. In eigen land verwierf de Waalbrug bij Zaltbommel eeuwige roem, niet alleen door de dagelijkse files op de A2, maar vooral ook door een van de mooiste gedichten uit de Nederlandse literatuur: De moeder de vrouw van Martinus Nijhoff ('Ik ging naar Bommel om de brug te zien').
Toen er aan het einde van de vorige eeuw naast de oude brug een nieuwe werd gebouwd, kreeg die terecht de naam Martinus Nijhoffbrug.
TIP: In een schuurtje in de Oliestraat, dat helaas niet te bezoeken is, experimenteerden Anton en Gerard Philips met elektriciteit. Dat geknutsel legde de basis voor een van de grootste elektronicaconcerns ter wereld. Aan de Markt staat het huis van de familie Philips. Karel Marx was er geregeld te gast en werkte er aan zijn boek Das Kapital. Een andere beroemde bezoeker was de componist Franz Liszt. Toen hij per schip op weg was naar Rotterdam raakte hij bij Zaltbommel zo betoverd door de klanken van het carillon, dat hij aan liet meren om kennis te maken met de stadsbeiaardier. Bij die ontmoeting liep hij Suzanne Leenhoff, de muzikale dochter van de beiaardier, tegen het lijf. Liszt moedige haar aan met hem mee te gaan naar Parijs om zich daar verder te bekwamen in het pianospel. In de Franse hoofdstad leerde de 'Bommelse' de schilder Edouard Manet kennen, met wie zij in 1863 in Zaltbommel in het huwelijk trad.
