aangeboren of in de eerste levensjaren ontstane, sterke geestelijke zwaktetoestand, waarin de verstandelijke ontwikkeling niet verder voortschrijdt, als ze overeenkomt met die van een geestelijk normaal kind van ongeveer drie jaar.
Bij idiotie laten de gewaarwordingen maar betrekkelijk weinige herinneringsbeelden na; begrippen ontbreken; het herkennen en de opmerkzaamheid zijn ernstig gestoord; slechts enkele zintuiglijke gevoelens zijn aanwezig. (Neumann).
