Baso Doitsu was een van de populairste zenmeesters van de Chinese Tangdynastie. In deze periode groeide de zen tot een volwassen richting uit en voelden de zelfzekere zenleraren zich bevoegd genoeg om vrij om te gaan met de overgeleverde teksten.
Baso’s onderrichtstijl zou kenmerkend worden voor de klassieke zen. Eén van zijn meest bekende uitspraken is: ‘de geest is de Boeddha.’ Toen een monnik hem eens vroeg waarom hij dat zei, antwoordde hij: ‘Om kleine kinderen te doen stoppen met wenen.’ ‘Wat zegt u dan als het wenen gestopt is?’ ‘Dat het geen geest en geen Boeddha is.’ ‘En wat zegt u tot iemand die tot geen van die twee categorieën hoort?’ ‘Zo iemand vertel ik dat het geen ding is.’ ‘En wat als u plots iemand ontmoet die daar is?’ ‘Die leer ik om de grote weg intuïtief te verwezenlijken.’In latere eeuwen werden zijn leven en onderricht fel geromantiseerd en werd hij afgebeeld als een marginale, excentrieke en zelfs agressieve figuur. Hoewel dergelijke verhalen heel populair werden in het Westen, zeggen ze meer over de verbeelding van de boeddhistische kringen in de 10de en 11de eeuw dan over Baso’s tijd en onderricht zelf.
