(1888-1966), Nederlandse theoretisch natuurkundige. Was eerst assistent in de sterrenkunde, later lector en in 1920 hoogleraar in de theoretische natuurkunde te Groningen.
Hij verrichtte fundamenteel werk op microscopisch gebied door invoering van de zo genoemde fase-contrastmethode en op het gebied van het meetonderzoek door de vervaardiging van een gevoelige galvanometer. Op het gebied van de theoretische natuurkunde bemoeide hij zich vooral met de waarschijnlijkheidsberekening. Hij kreeg in 1953 de Nobelprijs voor natuurkunde.
