scheldnaam, gegeven aan de edelen die in 1566 aan landvoogdes Margareta van Parma een smeekschrift (tot herstel van rechten en vrijheden) aanboden. De naam werd overgenomen door de talrijke groepen van slachtoffers van het Spaanse bewind, die, verdreven van huis en hof, als rovers te land en ter zee (bos- en watergeuzen) de Spanjaarden afbreuk deden.
Zij waren meestal vurige aanhangers van de Prins van Oranje, die hun verlofbrieven had gegeven om te kapen op de vijand. Bij de inneming van Den Briel (1 april 1572), de stoot tot de vrijwording van de Nederlanden, speelden de watergeuzen een beslissende rol (Lumey van de Marck).
