vindt plaats bij vlakke aanslibbingskusten, b.v. bij de Waddenzeekust van Friesland en Groningen. Loodrecht op de bestaande zeedijk worden hoofden of golfbrekers gebouwd, terwijl loodrecht daarop greppels worden gegraven.
Daardoor wordt de aanslibbing versneld. Als het gebied nog 30 à 40 cm onder gemiddeld hoogwater ligt, begint de groei van kweldergras, een ca. 30 cm hoge zoutwaterplant die verdere aanslibbing bevordert. Door langzame opslibbing (3 à 4 mm per jaar) ontstaat tenslotte een kwelder: buitendijks gelegen grond die alleen nog bij stormvloed onder water loopt. Tegenwoordig wacht men lang met indijken van kwelders, om de grond zo hoog mogelijk te laten opslibben; na inpoldering is de bemaling dan gemakkelijker te regelen. Liggen de ingedijkte stukken grond ver beneden gemiddeld vloedpeil, dan moet het polderwater (regenwater plus kwelwater) door gemalen (vroeger door molens of molengangen) hoog worden opgepompt. Nederland is reeds eeuwenlang toonaangevend op het gebied van landaanwinning en drooglegging, waarbij de Zuiderzeewerken de topprestatie vormen.
