dient tot wegwijzing van de scheepvaart in het zeegebied langs de kust, met inbegrip van de zeearmen. Ze omvat lichttorens (vuurtorens), lichtschepen en lichtboeien; verder een groot aantal zogenoemde secundaire lichten.
Om ze goed uit elkaar te kunnen houden, heeft ieder lichtbaken een eigen kenteken („karakter”), d.w.z. zijn eigen, meestal voortdurend terugkerend lichtsignaal. Er zijn witte, rode of groene lichtbakens; het licht kan constant zijn of regelmatig terugkerend. Bij vuurtorens onderscheidt men schitterlichten van een enkel ogenblik en onderbroken lichten die langer duren. De verschillende lichten en hun kentekens staan aangegeven op de zeekaarten en op de officiële lichtenlijsten, die de verschillende landen uitgeven om de voorkomende wijzigingen bekend te maken. Ze behoren op elk schip aanwezig te zijn. De afstand waarop de lichten nog gezien kunnen worden, verschilt sterk en is mede afhankelijk van de hoogte der lichtbron boven de zeespiegel; de maximale reikwijdte bij een vuurtoren van 55 m is ongeveer 20 zeemijl (37 km). Langs de Nederlandse kust alleen al zijn er 13 grote verkenningstorens (vuurtorens), 4 lichtschepen en enkele honderden lichtboeien en secundaire lichten.
