Filmexplicateurs waren heren die, meestal in het zwart, soms met witte handschoenen, uitleg gaven bij de eerste (stomme) films die in A. werden vertoond. Dit gebeurde o.a. in de "kienema's" van Nöggerath* en Cinema Parisien*. Een van hen had een houten been, waarmee hij stampte als hij "kwaad" moest zijn bij de vertoonde scène. Hij leefde zo zeer mee dat hij eens met been en al van het schavotje waarop hij stond de zaal inviel. Een bekende filmexplicateur was Max Nunes Nabarro* (1889-1977).
De eerste rolprent waarbij hij uitleg gaf, was "In naam der wet" (1912). Hij deed zijn werk tot 1924, toen de sprekende films de stomme vervingen. Maar tot in 1947 heeft hij bij oude films nog wel geëxpliceerd. LIT. J. Wagener, Bewegend Amsterdam, O.A. 1977, 89.
