(17e eeuw) (ook: bij de elementen) uitroep van verbazing of ergernis; vloek. Elementen zijn de hoofdstoffen waaruit men zich vroeger de wereld opgebouwd dacht.
• Gansch duizend elementen! Die fijne Priester zal u een' graauw geven, omdat het voor spelen noch zingen tijd is. (Aernout Drost: Schetsen en verhalen. 1835-1836)
• Plotseling suist De Coene's karwats door de lucht en striemt over de handen van de grondwerker. “Aan de slag, gans duizend elementen!” (Jan Mens: Goud onder golven. 1943)
• Het geld van de reders moet de kisten uit, er moet aangepakt worden, gans duizend elementen! (Jan Mens: Waterland. 1943)
• Wel gans duizend elementen... Zot die je bent, driedubbel-overgehaalde zot! (Jan Mens: Meester Rembrandt. Tweede druk. 1947)
