Tauenzien (Boguslaw Friedrich Emanuël, graaf) von Wittenberg of Tauentzien, een Pruissisch generaal, geboren den 15den September 1760 te Potsdam, was de zoon van den beroemden verdediger van Breslau, Boguslaw Friedrich von Tauenzien (♰ 1791). Hij trad in 1785 in Pruissische dienst, nam deel aan den veldtogt van 1793, werd in 1801 generaalmajoor en voerde in 1806 bevel over een door prins Hohenlohe vooruitgeschoven observatiekorps. Hij werd door den maarschalk Soult teruggedrongen, maar bragt daarna, in weerwil van het rampspoedig gevecht van 9 October, zijne vereeniging met het hoofdleger tot stand. Bij Jena stond hij aan het hoofd der voorhoede van het korps van Hohenlohe, en na den Vrede van Tilsit verkreeg hij als luitenant-generaal het kommando over de Brandenburgsche brigade en bevorderde de reorganisatie van het leger.
In 1813 zag hij zich benoemd tot militair gouverneur tusschen de Oder en de Weichsel en bestuurde de belegering van Stettin. Voorts streed hij bij Groszbeeren en Dennewitz, en na den Volkerenslag bij Leipzig noodzaakte hij Torgau tot capitulatie (26 December) en veroverde Wittenberg stormenderhand, weshalve hij den eeretitel von Wittenberg ontving. Ook Magdeburg nam hij den 24sten Mei 1814 in bezit. In den veldtogt van het volgende jaar zag hij zich belast met het kommando over het 6de armeekorps, maar toen hij Frankrijks bodem betrad, was de strijd reeds door den slag bij Waterloo beslist. Hij overleed als kommandant van Berlijn den 20sten Februarij 1824.
