Onder dezen naam vermelden wij:
Ignaz Thomas Seherr, een uitstekend Zwitsersch opvoedkundige, geboren den 15den December 1801 te Hohenrechberg in Würtemberg. Hij werd in 1825 directeur van het blinden-instituut te Zürich en in 1832 van de kweekschool voor onderwijzers te Küsznacht. Hier was hij met grooten ijver ter verbetering van het onderwijs werkzaam, maar verloor door de omwenteling zijne betrekking.
In 1852 echter zag hij zich benoemd tot voorzitter van den raad van onderwijs in Thürgau, en toen de vrijzinnige beginselen in Zürich weder de overhand verkregen, werd hij in de gelegenheid gesteld, om aldaar zijn zegenrijken arbeid voort te zetten. Hjj heeft voor het lager onderwijs veel gedaan, en zijne leermiddelen vonden grooten bijval in het buitenland, in Hongarije, Rusland, Engeland en Amerika. Hij overleed den10den Maart 1870. Van zijne geschriften noemen wij: „Handbuch der Pädagogik (1839—1846)”, — „Der Schweizerische Bildungsfreund (6de druk 1877)”, — en „Pädagogisches Bilderbuch (1857)”.
Johannes Seherr, een zeer begaafd schrijver en een broeder van den voorgaande. Hij werd geboren te Hohenrechberg den 3den October 1817, bezocht het gymnasium te Gmünd en de hoogescholen te Zürich en te Tübingen, was daarna eenigen tijd werkzaam als onderwijzer en vestigde zich in 1843 te Stuttgart, waar hij in 1844 met het opzienbarend geschrift: „Würtemberg im Jahr 1844”, het staatkundig strijdperk betrad, waarop hij zich vervolgens als wakker verdediger der vrijzinnige beginselen bewoog.
In 1848 zag hij zich tot lid der Würtembergsche Kamer van Afgevaardigden en der regéringscommissie benoemd, en gedurende het omwentelingstijdperk stond hij aan het hoofd der democratische partij, zoodat hij na de ontbinding der Kamer in 1849 de wijk moest nemen naar Zwitserland. Hij vestigde zich te Winterthür en hield zich geruimen tijd bezig met letterkundigen arbeid, totdat hij in 1860 benoemd werd tot hoogleeraar in de geschiedenis en letterkunde te Zürich, waar hij bij voortduring werkzaam is.
Hij schreef een groot aantal romans en verhalen, zooals: „Schiller (1856; 2de druk; 1868, 4dln)”,—„Michel.Geschichte eines Deutschen unserer Zeit (1858, 4 dln; 2de druk 1873)”, — „Rosi Zurflüh (1860)”, — „Die Gekreuzigte (1860; 2de druk 1874)”, — „Drei Hofgeschichten (1861; 3de druk 1875)”, — „Farrago (1870)”, —„Dämonen (1871)”,— „Hammerschlägen und Historien (1872)”, — „Die Beichte einer Frau (1876, 2 dln)”, — alsmede humoristische werken; — voorts: „Deutsche Kulturund Sittengeschichte (1852— 1853; 6de druk 1876, 2 dln)”, — „Allgemeine Geschichte der Literatur (1851; 5de druk 1876)”, — Geschichte der deutschen Literatur (2de druk 1852)”, — „Geschichte der englischen Literatur (1854; 2de druk 1874)”, — „Geschichte der Religion (1855—1857; 2 dln; 2de druk 1859)”, — „Dichterkönige (1855; 2de druk 1861, 2 dln)”, — „Geschichte der deutschen Frauen (1860; 3de druk 1872, 3 dln)”, — „Schiller und seine Zeit (1850; 4de druk 1865)”, — „Blücher (1862—1863, 3 dln; 2de druk 1864)”, — „Studien (1865— 1866, 3 dln)”, — „Achtundvierzig bis Einundfünfzig (1868—1870, 2 dln)”, later uitgegeven onder den titel: „Ein weltgeschichtliches Drama (1875)”, — „Aus der Sündflutzeit (1867)”, — „Das Trauerspiel in Mejiko (1868)”, — „Bildersaal der Weltliteratur (2de druk 1861)”, — „Sommertagebuch des weiland dr. Jeremia Sauerampfers (1873)” — „Goethe’s Jugend (1874)”, — „Menschliche Tragikomödie (1874, 3 dln)”, — „Blätter im Winde (1875)”, — „Gröszenwahn (1876)”, — en „Germania, Zwei Jahrtausende deutschen Lebens Kulturgeschichtlich geschildert (1876)”.
Hij weet de wonden van het maatschappelijk leven met schrikwekkende kleuren te schilderen en zijne pessimistische levensbeschouwing beschikt over eene scherpe pen.
