Pharnabazus, een Perzisch satraap (landvoogd), vermaagschapt met het Koninklijk Huis en later de gemaal van Apama, eene dochter van Artaxerxes Mnemon, verleende in den Peloponnesischen oorlog bijstand aan de Spartanen tegen de Atheners. Aanvankelijk betoonde hij zich Alcibíades zeer genegen; maar in 404 vóór Chr. deed hij hem op aandringen der Spartanen uit den weg ruimen. In den oorlog tusschen Artaxerxes en Cyrus de Jongere behoorde hij tot de bondgenooten van eerstgenoemde, en in den oorlog van den Perzischen Koning tegen Sparta streed hij met Tissaphernes tegen laatstgenoemde, maar werd door den Spartaanschen aanvoerder Dereyllidas en door Agesilaus in de satrapie Phrygië zoozeer in de engte gebragt, dat hij in 395 een verdrag moest sluiten.
Onder het opperbevel van den Athener Canon nam hij deel aan de overwinning der Atheners op de Spartaansche vloot bij Cnidus (394) en heroverde de steden en eilanden aan de kust van Klein-Azië. Toen in 389 de Perzische Koning vrede maakte met de Spartanen, werd Pharnabazus naar Susa geroepen, waar hij overleed.
