Persano (Carlo, graaf Pellion di), een Italiaansch admiraal, geboren den llden Maart 1806 te Vercelli, trad in Sardinië in zeedienst, nam deel aan de expeditie tegen Tripoli, werd in 1842 kommandant van het Sardinische schip „Eridano”, waarmede hij eene reis om de wereld volbragt, en ondernam in den oorlog van Sardinië tegen Oostenrijk (1848) als kapitein eener fregat met eenige Venetiaansche schepen een ongelukkigen aanval op het door de Oostenrijkers bezette fort Caorle aan den mond der Piave. Daarna was hij werkzaam te Genua. In het voorjaar van 1860 werd hij benoemd tot schout-bij-nacht en tot bevelhebber der Sardinische zeemagt en bewees aan Garibaldi bij zijn aanval op Sicilië en op het vaste land van Napels belangrijke diensten, terwijl hij niet weinig medewerkte tot de verovering van Ancona. Inmiddels zag hij zich tot viceadmiraal benoemd en stevende naar Gaëta, om de Sardinische belegeringstroepen van de zeezijde te ondersteunen.
Vervolgens belastte hij zich in het kabinet-Ratazzi van Maart tot December 1862 met de portefeuille van Marine en benoemde zich zelven vóór zijne aftreding tot admiraal. Voorts nam hij in 1865 zitting in den Senaat. Toen in den zomer van 1866 de oorlog met Oostenrijk uitbarstte, verkreeg hij het opperbevel over de aanzienlijk vermeerderde Italiaansche vloot, waarvan men hooge verwachtingen koesterde, die evenwel door den zeer ijdelen Persano niet werden vervuld. Nadat hij lang gedraald had met het verlaten der haven van Tarente, bleef hij, schoon zijne vloot 34 en de Oostenrijksche slechts 14 schepen telde, omstreeks 2 weken werkeloos te Ancona. Op herhaald bevel van Depretis, minister van Marine, verliet hij eindelijk laatstgenoemde stad en kruiste 5 dagen doelloos in de Adriatische Zee.
Daarna keerde hij naar Ancona terug, totdat hij den uitdrukkelijken last ontving, om een aanval te doen op het eiland Lissa aan de kust van Dalmatië. Omtrent den rampspoedigen uitslag dezer onderneming raadplege men het artikel Lissa. In Italië verhief zich nu een storm van regtmatige verontwaardiging tegen Persano, zoodat de regéring hem voor den Senaat ter verantwoording riep. Hij werd schuldig bevonden en veroordeeld tot het verlies van zijn rang en tot de kosten van het procés.
