Longhi (Josua), een beroemd Italiaansch kopergraveur, geboren te Monza den 13den October 1766, ontving zijne opleiding aan de graveerschool van den Florentijn Vicenzo Vangelisti te Milaan en legde zich tevens toe op de schilderkunst. Vervolgens begaf hij zich naar Rome, en toen hij in 1797 naar Milaan was teruggekeerd, belastte Bonaparte hem met het gravéren van eene plaat naar zijn portret, door Gros op het doek gebragt. De Onderkoning van Italië benoemde hem tot hoogleeraar aan de académie voor schoone kunsten te Milaan, en hij overleed aldaar den 2den Januarij 1831. Geen zijner tijdgenooten evenaarde hem in de kunst, om het vleesch krachtig en levendig in koper te brengen, en hij overtrof daarin zelfs de groote meesters van vroegeren tijd.
Tot zijne voortreffelijkste gravures behooren: de „Magdalena” naar Correggio, — de „Galatea” naar Albani, — „Het gezigt van Ezechiël” naar Rafaël, — en het „Sposalizio (Huwelijk der H. Maagd)” naar denzelfden. Zijn laatste werk: „Het laatste oordeel” naar Michele Angelo, bleef onvoltooid. Ook schreef hij eene: „Teoria della calcografia (1830, dl 1)”; deze werd desgelijks niet voleindigd.
