Kugler (Franz Theodor), een uitstekend Duitsch kunstkenner, geboren den 19den Januarij 1808 te Stettin, wijdde zich, door een voortreffelijken aanleg begunstigd, aan onderscheidene vakken van schoone kunst en vertrok in 1826 naar de hoogeschool te Berlijn om er in de letteren te studéren. Nadat hij voorts den zomer van 1827 te Heidelberg had doorgebragt, bepaalde hij zich bij de studie der middeneeuw sche kunst en vooral bij de architectuur. Om die reden bezocht hij de académie voor bouwkunst zonder de lessen aan de hoogeschool te verzuimen. Daarenboven beoefende hij de dichtkunst, de beeldende kunst en de muziek.
Zijn „Skizzenbuch (1830)” bevatte eene keurlezing van zijne gedichten, compositiën en teekeningen. Voorts schreef hij: „Denkmäler der bildenden Kunst im Mittelalter in den preuszischen Staaten (1830, 1ste stuk)”, en vervaardigde met Reinick het: „Liederbuch für deutsche Künstler (1833)”. Hij beschouwde de beoefening der kunstgeschiedenis als zijne levenstaak, en werd in 1833 professor aan de académie te Berlijn en leeraar aan de universiteit. Twee jaren later schreef hij eene verhandeling: „Ueber die Polychromie der griechischen Architektur und Sculptur und ihre Grenzen (1836)”. Tot zijne verdere volmaking volbragt hij in 1835 eene reis naar Italië en schreef daarna zijn: „Handbuch der Geschichte der Malerei von Konstantin des Groszen bis auf die neuere Zeit (1837, 2 dln; 2de druk 1847)”. Voorts leverde hij een aantal opstellen van kleineren omvang, zooals: „Beschreibung und Geschichte der Schloszkirche zu Quedlinburg (met Banke, 1838)”, — „Beschreibung der Kunstschätze von Berlin und Potsdam (1838, 2 dln)”, —en „Pommersche Kunstgeschichte” in de „Baltische Studien (1840)”. Voorts schreef hij eene: „Geschichte Friedriche des Groszen”, — eene „Neuere Geschichte des preuszischen Staats und Volks von der Zeit des Groszen Kurfürsten bis auf unsere Tage (1844, lste dl)”, — „Gedichte”, — en vooral zijn: „Handbuch der Kunstgeschichte (1841—1842: 4de druk van Lübke 1861, 2 dln)”, — alsmede: „H.
F. Schinkel. Eine Charakteristik seiner künstlerischen Wirksamkeit (1842)”. In 1842 werd hij lid van den Senaat der Academie van Schoone Kunsten , en in 1843 verbond de minister Eichhorn hem voor de aangelegenheden van kunst aan het ministérie. Dientengevolge reisde hij door Duitschland, België en Frankrijk, en schreef: „Ueber die Anstalten und Einrichtingen zur Förderung der bildenden Künste und zur Conservation der Kunstdenkmäler in Frankreich und Belgien (1846)”. Voorts gaf hij uit: „Ueber die Kunst der Staatsverwaltung, mit besonderen Bezüge auf die Verhältnisse des preuszischen Staats (1847)”, — alsook: „Grundbestimmungen für die Verwaltung der Kunstangelegenheiten im preuszischen Staate (1859)”. Wijders vermelden wij zijne drama’s: „Jakobäa” en „Doga und Dogaressa”, — zijne „Belletristische Schriften (1852, 8 dln)”, — zijne „Kleine Schriften und Studien zur Kunstgeschichte (1853—1854, 3 dln)”, — en zijne „Geschichte der Baukunst (1854—1859, dl 1—3)”, wier voltooijing door den dood werd belet, daar hij den 18den Maart 1858 overleed.
