Hirt (Aloys), een verdienstelijk oudheidkundige en kunstkenner, geboren den 27sten Junij 1759 in het Badensche dorp Bella, ontving zijne opleiding aan het gymnasium der Benedictijnen te Villingen, voorts bij de Jezuïeten te Freiburg en te Rottweil, en studeerde later te Nancy en te Weenen, terwijl hij tevens zijne neiging tot de kunst bevredigde. In 1782 ging hij naar Italië, waar hij gedurende 14 jaar de merkwaardigste voortbrengselen der bouwkunst bestudeerde en zich als gids van reizigers verdienstelijk maakte. Na zijn terugkeer in Duitschland in 1796 werd hij lid der Académie van Wetenschappen te Berlijn, alsmede van de Académie van Schoone Kunst, en verwierf den titel van Koninklijk raadsheer. Bij het oprigten der universiteit te Berlijn werd hij gewoon hoogleeraar in de wijsbegeerte, en in 1816 en 1817 bezocht hij nogmaals Italië en vervolgens België en Holland.
Later hield hij op last des Konings zich bezig met de voorbereidselen tot het stichten van een muséum, en overleed den 29sten Junij 1836. Zijn belangrijkst geschrift is: „Die Baukunst nach den Grundsätzen der Alten (1809, met 50 platen)”. Voorts schreef hij: „Geschichte der Baukunst bei den Alten (1820—1827, 3 dln)”, — en „Geschichte der bildende Künste bei den Alten (1833)”. Veel belangrijks vindt men ook in zijne „Kunstbemerkungen auf einer Reise über Wittenberg und Meiszen nach Dresden und Prag (1830)”.
