Hartsen (Anthony), een Nederlandsch dichter, geboren den 17den November 1719 te Amsterdam, was er later een aanzienlijk koopman en curator van de kweekschool der Doopsgezinde gemeente van den Toren. Als lid van het dichtgenootschap „Oefening beschaaft de kunsten” vervaardigde of vertaalde hij onderscheidene tooneelstukken, waarvan sommigen bij herhaling op den Amsterdamschen schouwburg werden opgevoerd. Zij zijn onder den titel „Tooneelpoëzij” in 1770 in 2 deelen uitgegeven.
Afzonderlijke uitgaven heeft men voorts van „De wedergevonden zoon (1759, 1761 en 1770)”, — „De moeder, vertrouwde van hare dochter (1772)”, — „Mahomet (1770)”, — „De vrouw naar de wereld (1777)”, — en „De adellijke landvrouw (1779)”. Voorts schreef hij: „Brederode, vertaald naar het Latijn van P. Burman (1767)”, — en „De heer Cassander of de uitwerkingen van de liefde en het koperrood, zeer burgerlijk treurspel of allerakeligste drama, naar het Fransch (1788)”, — alsmede een gedicht „Ter gedachtenis van den leeraar Klaas de Vries (1766)”.
