Desèze (Raymond, graaf), een uitstekend Fransch pleitbezorger, geboren te Bordeaux in 1750, onderscheidde zich reeds vroeg door zijne buitengewone gaven. Zijne verdediging van de markiezin d'Anglure wekte de opmerkzaamheid van den minister Vergennes, zoodat deze hem bewoog, om zich naar Parijs te begeven. Dáár voldeed hij aan het verzoek van Malesherbes en Tronchet om met hen als verdedigers van Lodewijk XVI op te treden.
Voor het vervaardigen zijner pleitrede bleven hem slechts 4 nachten over, daar hij de dagen moest doorbrengen met het nazien der procèsstukken. Niettemin sprak hij den 26sten December 1792 voor de balie der Nationale Conventie eene verdedigingsrede uit, die zich zoowel onderscheidt door een scherpzinnig betoog als door roerende taal. Het gevolg er van was, dat hij kort daarna in de gevangenis werd geworpen.
De 9de Thermidor stelde hem in vrijheid, waarna hij onder het Directoire en gedurende het Keizerrijk een ambteloos leven leidde. Na de Restauratie echter werd hij met eerbewijzen overladen. Lodewijk XVIII benoemde hem tot eersten voorzitter van het Hof van cassatie en tot penningmeester der Koninklijke Orden. Gedurende de Honderd dagen volgde hij het Hof naar Gent, en na den val van het Keizerrijk werd hij graaf, pair van Frankrijk en lid der Académie. Hij overleed te Parijs den 2den Mei 1823.
