Choron (Alexandre Etienne), een schrijver over de theorie der toonkunst en een ijverig bevorderaar van deze in Frankrijk, werd geboren te Caen den 21sten October 1771, doorliep den cursus der classieke studiën aan het Collége de Juilly en toonde reeds vroeg eene groote neiging tot de toonkunst.
Nog vóórdat hij met noten wist om te gaan, bedacht hij voor zichzelven een middel, om de melodieën, welke hij hoorde, op te teekenen. Later maakte hij zich bekend met de theoretische werken uit de school van Rameau, waarna Bonesi hem eene grenzenlooze bewondering inboezemde voor de Italiaansche meesters. Met Fiocchi schreef hij „Les principes d’accompagnement des écoles d’Italie (1804)”, alsmede „Les principes de composition des écoles d’Italie (1808, 3 dln)”. Voorts gaf hij een aantal classieke werken in het licht, en schreef onder anderen, als lid van het Instituut, „Les principes de la versification de Scoppa.” In 1815 werd hem wegens zijne wiskundige kennis de redactie opgedragen van het „Bulletin d’encouragement pour l’industrie nationale,” en de minister van Eeredienst belastte hem met de directie der muziek bij feestelijke gelegenheden. Bij den terugkeer der Bourbons van zijne betrekking beroofd, stichtte hij eene muziekschool, die weldra de mededingster was van het Conservatoire. Van 1815 tot 1817 bekleedde hij den post van directeur der Académie royale de musique en bragt er in één jaar 12 oude en 7 nieuwe werken op het repertoire.
Weldra echter besteedde hij zijne krachten weder aan zijne eigene stichting; hij noemde haar Conservatoire de musique religieuse, en na 1830 Conservatoire de musique classique. Hij bouwde er in 1826 eene concertzaal, en als kapèlmeester aan de Sorbonne deed hij zijne kweekelingen eiken zondag stukken van Allegri, Palestrina enz., uitvoeren.
Toen hij na de revolutie van 1830 van laatstgemelde betrekking was ontheven, vatte hij het plan op, om in geheel Frankrijk in de kerken en scholen de koren weder in te voeren, waartoe hij muziek voor vierstemmige liederen vervaardigde, waarmede hij door het land reisde. Daar de regéring hem niet ondersteunde, zag hij allengs zijn vermogen wegsmelten, en hij overleed te Parijs den 28sten Junij 1834.
Van zijne werken noemen wij nog: „Méthode élémentaire d’harmonie et de composition (1814)”, — „Méthode concertante de musique à plusieurs partis d’une difficulté graduelle (1817)”, — en „Méthode concertante de plain-chant et de contre-point ecclésiastique (1819)’’. Eindelijk componeerde hij vele kerkelijke liederen en romances; van deze behoort „La sentinelle” tot de volksliederen.
