Casaubon (Isaäk) of Casaubonus, één der schranderste letterkundigen en godgeleerden van zijn tijd, werd geboren te Genève den 18den Februarij 1559, studeerde aldaar en zag er zich in 1583 benoemd tot leeraar in de Grieksche taal.
In 1585 huwde hij met eene dochter van den beroemden boekdrukker Henri Etienne, welke hem 20 kinderen schonk. In 1596 werd hij hoogleeraar in de Grieksche taal te Montpellier en volgde 2 jaar later eene uitnoodiging van Hendrik IV naar Parijs, waar hij in plaats van het toegezegde hoogleeraarsambt, dat hem uit godsdiensthaat geweigerd werd, de betrekking van bibliothecaris ontving. Hoewel de Protestanten hem te laste legden, dat hij naar de zijde der R. K. kerk overhelde, gevoelde Casaubon zich na het vermoorden van Hendrik IV te Parijs zóó onveilig, dat hij eene uitnoodiging van koning Jacobus I van Engeland gaarne aannam, en aldaar in gunstige omstandigheden zijne letterkundige werkzaamheden voortzette. Hij overleed er den 1sten Julij 1604.
Van zijne talrijke werken noemen wij: „Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri XV (1600 enz.)”. — „De scriptoribus historiae Augustae (1603)”, — „De satyrica Graecorum poesi et Romanorum satyra libri II (1605)”, — „Excercitationes de rebus sacris et ecclesiasticis contra Baronium”. Voorts leverde hij uitgaven van vele Grieksche schrijvers, en zijne brieven, eerst door Gronovius (1638) verzameld, zijn later vermeerderd en uitgegeven door Almeloveen (1709).
— Zijn zoon Mericus, geboren te Genève in 1599, bekleedde hooge kerkelijke waardigheden in Engeland, verloor ze gedurende den opstand tegen Karel I, maar kreeg ze na de restauratie terug. Ook hij heeft onderscheidene geschriften uitgegeven, en overleed den 14den Julij 1671.
