Casala is eene districts-hoofdstad in de Italiaansche provincie Alessandria, op bevallige heuvels en op den linkeroever der Po gelegen.
Zij is de zetel van een bisschop, bezit eene groote hoofdkerk, reeds in 742 door de Longobarden gesticht, met eene marmeren kapèl, onderscheidene andere kerken en kloosters, een aantal inrigtingen van weldadigheid, eene normaalschool , eene school van hooger onderwijs, een seminarium, een schouwburg en 26000 inwoners, die zich vooral met de zijde-teelt bezighouden. De stad is langen tijd eene vesting geweest, doch van de voormalige versterkingen zijn slechts bouwvallen overgebleven. Toen er in 1469 een kasteel gebouwd werd, vond men er de beroemde Tabula Isiaca (een relièf-voorstelling der Isis-dienst), borstbeelden uit den tijd der Romeinen en een aantal Romeinsche munten.
— Casale werd in 730 door Luitprand, koning der Longobarden, op de plaats van het oude Bodincomagus gebouwd, en keizer Otto II verhief het landschap tot een markiezaat. In 1474 werd zij een bisdom en de zetel der graven van Montferrat, terwijl zij vervolgens aan Mantua verviel. In de jaren 1629, 1630 en 1640 werd zij vruchteloos door de Spanjaarden belegerd, die haar in 1652 eerst innamen, maar weldra weder afstonden aan Savoye; in 1681 werd zij aan Frankrijk verkocht en in 1695 door de Verbondene Mogendheden veroverd en van vestingwerken beroofd. Nadat zij in 1703 door de Franschen versterkt was, bezweek zij nogmaals in 1706. Ook gedurende den Oostenrijkschen Successie-oorlog en de woelingen der groote Omwenteling had zij veel te verduren.
