werktuigbouwkunde

betekenis & definitie

werktuigbouwkunde - Zelfstandignaamwoord
1. (wetenschap), (techniek), leer van het ontwerpen, vervaardigen en in bedrijf houden van machines (machinebouw, scheepsbouw, energie- en aandrijftechniek) en staal- en constructiebouw (b.v. offshore, olie- en gaswinning).

Woordherkomst
samenstelling van werktuigbouw en kunde

Synoniemen
werktuigkunde

Verwante begrippen
bouw, tuig, werk, werktuig, werktuigbouw