klagerig

betekenis & definitie

klagerig - Bijvoeglijk naamwoord
1. op een droevige, klagende toon
♢ Mercedes-coureur Hamilton had tot dan toe de wedstrijd geleid, maar leek zich niet senang meer te voelen op de nieuwe, bredere Pirelli-banden. Over de boordradio repte hij van te weinig grip, terwijl zijn Ferrari-concurrent Vettel - juist bekend om klagerig radioverkeer - geen seconde te horen was. En dat bleek een voorbode van de uitslag: de Ferrari van Vettel bleek een betere raceauto dan de Mercedes van Hamilton, die de afgelopen jaren zo overheersend was geweest.
♢ Maar het duurde nog tot ver in de jaren twintig totdat veel mensen thuis een radiotoestel hadden. Historische radio-uitzendingen zijn helaas niet op woorden te doorzoeken, oude kranten wel. Daarin vond ik de luisteraars thuis vanaf 1929. Het eerst in een klagerig stuk getiteld ‘Wij wachten op radio-muziek’.

Woordherkomst
Naamwoord van handeling klagen met het achtervoegsel -erig

Synoniemen
elegisch, jammerend, jeremiërend, klaagachtig, klaaglijk, klagend, zeurderig