directief

betekenis & definitie

directief - Zelfstandignaamwoord
1. (m) (taalkunde) een naamval die de richting waarin de handeling voert weergeeft
♢ Het Baskisch kent een directief.
2. (n) een dwingende opdracht gewoonlijk van een overheid, richtlijn

directief - Bijvoeglijk naamwoord
1. sturend

Woordherkomst
afgeleid van directie met het achtervoegsel -ief