directief - Zelfstandignaamwoord 1. (m) (taalkunde) een naamval die de richting waarin de handeling voert weergeeft ♢ Het Baskisch kent een directief. 2. (n) een dwingende opdracht gewoonlijk van een overheid, richtlijn directief - Bijvoeglijk naamwoord 1. sturen...

Richtinggevend.

Directief - letterlijk: aanwijzend. De psychosociale hulpverlener neemt een actieve rol, geeft adviezen en aanwijzingen.

[Fr. directive. van Lat. dirigere, directum = een richting geven] richtlijn, alg. voorschrift hoe te handelen.

(direktief) richtlijn; algemeen voorschrift

richtlijn; een gezant ontvangt van zijn regering directieven voor zijn onderhandelingen.

(<Fr.), o. (...tieven), richtlijn.