criticaliteit - Zelfstandignaamwoord
1. (natuurkunde) een omstandigheid waaronder voldoende neutronen voorhanden zijn om een kernreactie te onderhouden
♢ Versteegh gaat ervan uit dat de criticaliteit na de explosie, die eenvoudigweg een gevolg was van de plotseling vrijkomende hitte en de vorming van damp- en gasbellen, onmiddellijk na de klap ook weer was beëindigd.
Woordherkomst
afgeleid van criticaal met het achtervoegsel -iteit of waarschijnlijker van het Engelse 'criticality'
Gepubliceerd op 03-10-2017
criticaliteit
betekenis & definitie
