(Lat. van ex = uit en volvere = rollen, wentelen). Ontwikkeling, in den zin van ontplooiing van aanwezige kiemen.
Als zoodanig behoeft dus de evolutie nog geenszins een vooruitgang in den zin van verbetering in te sluiten. Wat speciaal de biologische evolutietheorie aangaat, deze leert de geleidelijke ontwikkeling der dier- en plantensoorten uit elkander in den loop der tijden, en zij bestrijdt dus de voorheen aangenomen onveranderlijkheid der soort. In de ethiek weer spreekt men van evolutionisme om de richting aan te duiden, die het zedelijk oordeel beschouwt als een produkt van ontwikkeling. Maar ook op het gebied van de kenleer is de evolutionistische beschouwingswijze toegepast; en wel door de grondbestanddeelen van het denken te verklaren als ontstaan in den biologischen strijd om 't bestaan als een middel tot levensbehoud, terwijl dan de langzamerhand daarbij verworven kenvormen door overerving werden vastgelegd om thans een schijnbaar aprioristisch karakter te dragen.
