Apocrief betekent eigenlijk verdicht en twijfelachtig.
Het wordt hoofdzakelijk gebruikt in verband met die boeken van het Oude en van het Nieuwe Testament, wier authenticiteit niet voldoende is vastgesteld en dientengevolge niet als door God ingegeven worden aangenomen. Naast de gewone boeken in den Protestantschen bijbel (nl. het Oude Testament van Genesis tot Maleachi, en het N. T. van Mattheus tot de Openbaring van Johannes) bestaan nog andere bijbelboeken, waaraan Luther echter geen goddelijk gezag toekende; wel beveelt hij sommige ter lezing aan, maar wenst ze niet als „Gods woord" beschouwd te zien. Van het O. T. behoren volgens deze zienswijze o. a. tot de apocriefe boeken: de drie boeken der Makkabeeën, het boek Judith, het boek Tobias, de spreuken van Jezus Sirach, enz. Tot de apocriefe boeken van het N. T. behoren enkele Evangeliën, eenige Handelingen der Apostelen, Openbaringen en Brieven. Tegenwoordig noemt men apocrief ieder geschrift, waarvan dagteekening en schrijver onbekend zijn en wiens getuigenis bijgevolg van weinig oï geen waarde is.
