Wat is de betekenis van Apocrief?

Apocrief betekent letterlijk "verdacht" of "verwerpelijk" en wordt gebruikt om te verwijzen naar teksten of geschriften die niet als authentiek of canoniek worden beschouwd. Apocriefe teksten worden vaak beschouwd als niet-officiële of niet-erkende teksten binnen een bepaalde religie of traditie. In de Bijbel zijn apocri...

UIT: Intern gedoe (Blog Procesmanagement, 5 december 2012) CONTEXT: Een opmerkelijk staaltje groepsdenken, maar wellicht APOCRIEF, las ik jaren geleden in het reclamevakblad Adformatie. Een reclamevakman vertelde dat hij zich met een aantal collega's dagenlang van de buitenwereld had afgesloten om een alternatief te verzinnen voor de krachtig...

apocrief - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet als gezaghebbend erkend ♢ Sommige mensen vinden de Bijbel een apocrief boek.

niet-authentiek; (fig.) onaannemelijk, ongeloofwaardig.

(apokrief) niet als echt erkend; ongeloofwaardig

grieks: ’verborgen’. Zo noemt men geschriften die niet voorkomen in de hebreeuwse canon van de Tenach. Zie Apocriefen.

(= verborgen) heeten de Joodsche en Christelijke geschriften, die den schijn gewekt hebben tot den Bijbel te behooren, maar door de Kerk niet in den → canon der H. Schrift zijn opgenomen. Bij de Protestanten heeten zij Pseudepigraaf.

eig. verborgen; ook verdicht, ongeloofwaardig

(<Gr.), bn., de apocriefe boeken, bijbelboeken die niet als echt, als gezaghebbend erkend worden (ook zelfst.: de apocriefen); — fig.: dat bericht komt me vrij apocrief voor, ongeloofwaardig, onaannemelijk.