In den Bijbel vinden wij het woord tollenaar; zo heetten de pachter der belastingen en zijn trawanten. De Romeinse overheersers inden namelijk in Palestina — en elders — de belasting niet zelf, maar verpachtten de opbrengst aan den meestbiedende, die dan zelf maar zien moest, dat hij zoveel mogelijk binnenhaalde.
Indien hij een landgenoot was, die voor de vreemde onderdrukkers dit werk opknapte, dan beschouwden zijn landgenoten hem als een landverrader, die met de Romeinen heulde, en hierdoor kreeg het woord tollenaar de zeer ongunstige betekenis, die wij uit den Bijbel kennen.In het Evangelie van Lucas, hoofdstuk 18 : io—13, wordt een tollenaar gesteld tegenover den zelfgenoegzamen Farizeeër.
