is de methode, die voorschrijft, dat men zich bij de behandeling van de te genezen patiënten alleen bedient van directe natuurkrachten en natuurproducten. Bij de aanhangers van deze leer vindt men veelal de mening, dat in de eerste plaats door een eenvoudige, natuurlijke levenswijze niet alleen de meeste ziekten en kwalen kunnen worden voorkomen, maar ook kunnen worden genezen.
Onder natuurlijke levenswijze wordt dan verstaan: sober, eenvoudig voedsel, vroeg op en vroeg naar bed, veel frisse lucht en lichaamsbeweging en veel baden.Is dit nog niet voldoende om een ziek of zwak mens op den duur tot gezondheid te brengen, dan, zo redeneren de natuurgenezers, laat de natuur gewassen en kruiden groeien, waarvan sommige, zoals vruchten, groenten, tarwe, rogge enz. een algemeen genezende en versterkende werking hebben, andere weer bizondere geneeskrachtige eigenschappen tegen bepaalde ziekten en kwalen bezitten.
Er bestaan natuurlijk weer velerlei richtingen en bizondere groepen op dit gebied: de ene legt den nadruk op de kruiden, de andere op de frisse lucht of op de waterbehandeling, maar de hoofdgedachte in al deze richtingen is wel dezelfde: zo nauw mogelijk aansluiting van het lichamelijk leven van den mens bij de natuur.
Er zijn onder de voorstanders en verkondigers van de natuurgeneeswijze ook enkele namen met een bekenden klank, b.v. pastoor Kneipp, Kühne, Priesnitz, enz.
