Wat beschoeiing is... ga eens even mee naar een spoorhaven 50 jaar geleden. Het was springvloed en hoog water bij stormweer.
Kinderen speelden aan de punt van de haven... en zie, daar, op een zwakke plaats, begon het water over den rand te lopen! Het was een geultje, een minuut later — nog een minuut later: een stroompje. Van alle kanten kwamen de mensen aanhollen.
Werklieden van een creosoteerinrichting, spoorwegarbeiders, andere mensen, en zij pakten hout van de grote houtstapels en gooiden dat in het gat. Er werd gehold, gedraafd, geschreeuwd, gezwoegd — en na een half uur was de strijd voorbij... gewonnen! — Wij zouden in onze kamer op de tweede verdieping in een huis in den polder dien nacht rustig en droog slapen.
Zonder die dwarsleggers... was alles ondergelopen tot die tweede verdieping.Het ongeluk was bijna gebeurd, omdat de beschoeiing op die plaats van de haven niet goed was geweest. Aarde en zoden zijn dikwijls niet voldoende om het land tegen het water te verdedigen. De rand van het land moet beschoeid worden: met hout, met steen, met teer, met vlechtwerk, met ijzer, met beton, enz.
