[Lat. = eig.: iem. die naar iets toegaat om te kijken, dus: toeschouwer, getuige; vandaar ook: scheidsrechter, van ad = bij, naar, en bitere = gaan]
1. (privaatrecht) scheidsman (géén door de overheid aangesteld rechter) bij een geschil of dreigend geschil, door beide partijen aanvaard, om een formeel rechtsgeding te voorkomen (zijn schikking is bindend);
2. (sp) scheidsrechter.
