(Ti, 22). (Lat. Titan, gen. -ánis of -áni, plur.
Titánes of Titáni; = Gr. Titan; de Titanen waren zonen van Uranus (= Hemel) en Gaéa ( = Aarde)). Als oxyde ontdekt door Gregor (1762-1817) in 1789 in het mineraal menachaniet. Het element noemde hij daarom menachinium. Onafhankelijk van hem ontdekte Klaproth (1743-1817) in een ander mineraal hetzelfde oxyde, waarvan hij het element titanium noemde, naar de Titanen, de eerste zonen der aarde. Evenals bij het door hem ontdekte → uranium prefereert hij een nietszeggende mythologische benaming boven een andere die door verkeerde associaties aanleiding tot misverstand zou kunnen worden. De afscheiding van het metaal gelukte eerst in 1910 aan Hunter.
