Een zestienjarige scholiere uit Leiden stuurde mij het volgende verwensingsversje op: stik, verkanker en verteer,// donder op en tief neer,// krijg de kouwe tyfuskoorts,// de kanker enzovoorts,// val in drieën, verkanker je knieën,// schop in je kloten, breek je poten,// krijg de vinkentyfus! Het lijkt erop dat de jongste generatie met dit soort verwensingen de grenzen van het verwensingslexicon steeds verder verlegt, ver over de grenzen van het laatste taboe. De letterlijke betekenis van verkankeren ‘tot een groot kankergezwel worden’ is naar de achtergrond verdrongen.
De verwensing drukt een hoge graad van woede uit die weergegeven kan worden met ‘sterf.
